Een tentoonstelling die gaat over het moment dat we kunst waarnemen maar ook over de relatie die kan ontstaan tussen een kunstwerk en degene die er tegenover staat. De beoordeling van een kunstwerk hangt af van wetenschappelijk onderzoek naar het werk maar ook de erkenning door publieke en particuliere musea en collecties speelt een rol. De klassieke situatie is dat er onderzoek wordt gedaan naar de intentie van de kunstenaar, dat wordt gekeken naar de receptiegeschiedenis en dat het werk in een iconografische en stilistische context wordt geplaatst. Maar kijken naar kunst is meer dan een analyse van stijl, vorm en genre, het gaat om meer dan persoonlijke smaak en het toekennen van betekenissen. De vraag is ook: wat ervaar ik als individuele toeschouwer als ik me verbind met het kunstwerk. Het afwenden of juist fixeren van de blik bij schoonheid of lijden, het zien van verwerpelijke of afgrijselijke zaken – allemaal dingen die we per persoon heel verschillend kunnen ervaren – heeft ook altijd een connectie met een specifieke vorm van historische context. Als we ervan uitgaan dat kunst niet ‘zomaar’ ontstaat is de consequentie dat datgene wat er gebeurt tussen beschouwer en werk onderdeel is van een geschiedenis van voor- en afkeuren, van hartstochten. 

Deze tentoonstelling wil iets laten zien van dat vluchtige, moeilijk te vatten, individueel of collectief beleefde ogenblik waarin we kunst ervaren en wat dat met ons doet. Hoe verhouden beleefde tijd en historische tijd zich tot elkaar? Wat is de onderlinge verhouding tussen incident en duur, traditiebewustzijn en traditiekritiek? Wat is de relatie tussen maatschappelijke opvattingen over waarden en individuele affecten? En welke ensceneringstrategieën worden daarbij toegepast? Wil kunst effect hebben, dan zal de kunstenaar gebruik maken van gecanoniseerde teksten, beelden, toonreeksen. Die aanpak veronderstelt wel dat de toeschouwer de (her)gebruikte motieven herkent. Daarnaast kan er op het moment dat de kunst wordt bekeken ook een (vaak onbewuste) hartstocht worden getriggerd die iets vertelt over taboes en rituelen en over de cultus van beelden en objecten in heden en verleden.