Het archief staat, als instelling én als metafoor, symbool voor verbergen en ontdekken, bewaren en vernietigen, herinneren en vergeten. Het stopt verhalen weg maar brengt ze ook weer voort. Zo verbindt elk archief verleden, heden en toekomst. Maar hoe werkt dat? Wat blijft bewaard en wat niet? In welke vorm? Welke herinneringen zijn in ons collectieve geheugen gegrift, welke raken in vergetelheid? De tentoonstelling ging in op vragen, maar gaf geen pasklare antwoorden. Doel was om iets te laten zien van de complexiteit van het bewaren. Ook de praktische zaken rondom het archiveren werden belicht: alledaagse handelingen die nauw verbonden zijn met het archief. Alle thema's rondom bewaren, documenteren, verzamelen en verkennen kwamen aan bod. In de tentoonstelling werd een link gelegd tussen het beeldmateriaal, de schriftelijke documentatie en de geluidsbestanden uit het archief van de Draiflessen Collection en werk van kunstenaars. Er werd werk getoond van Candida Höfer, Julian Rosefeldt, Arnold Dreyblatt, Gianfranco Baruchello, Hans-Peter Feldmann, Bernd en Hilla Becher, Hannah Höch, Kurt Schwitters en Mariana Castillo Deball. Met behulp van filmfragmenten en digitale media werd zo voor de bezoeker een unieke esthetische ervaring gecreëerd die hielp om het archief te begrijpen als moderne en innovatieve vorm van expressie, op het snijvlak van bureaucratie en kunst.