De Haarlemse kunstenaar Adriaen van Ostade (1610–1685) leerde het vak in de jaren 1620 bij een van de beroemdste portretschilders van Nederland, Frans Hals (1580/85–1666). Hij gaf die kennis door aan zijn leerlingen, vooral aan zijn meesterleerling Cornelis Dusart (1660–1704). Van Ostade heeft nooit leren etsen; die techniek heeft hij zichzelf eigen gemaakt. Anders dan zijn tijdgenoot Rembrandt maakte hij zijn etsen niet spontaan. Gedetailleerde tekeningen vormden de basis voor zijn etsen, waarvoor hij zelf een breed spectrum aan lijnen en lijntjes ontwikkelde. Met zijn genrestukken – schilderijen, tekeningen en prenten – staat van Ostade tegenwoordig te boek als dé portretteur van het eenvoudige boerenleven van de 17de eeuw. Hetzelfde geldt voor zijn leerling Cornelis Dusart, die tal van kunstwerken van zijn meester na diens dood voltooide. Beiden waren ze meester in het uitbeelden van alledaagse scènes, uiteraard altijd ingebed in de toenmalige opvattingen over zeden en moraal, maar tegelijkertijd met een hoog realiteitsgehalte. Hun werk ademt dat typisch Nederlandse gemeenschaps- en saamhorigheidsgevoel van die tijd – zowel van gezinnen als van hele dorpen. Deze kabinettentoonstelling presenteerde 19 etsen van beide kunstenaars en een originele etsplaat uit 1671. 

Dankzij de drukplaat, het tonen van etsen in verschillende stadia van voltooiing en proefdrukken geeft de tentoonstelling ook een beeld van het etsproces zelf. De charme van de etskunst komt duidelijk naar voren. Oliver Langemeyer, IVZ, 19 december 2015