De verplichte hoeden die de outfit afmaakten, waren aan het begin van het decennium meestal breedgerand en rijkelijk versierd met linten, veren en bloemen. Steeds meer vrouwen lieten hun haar afknippen, maar veel hadden nog halflang haar met een watergolf of een simpele knot op het achterhoofd.

In 1922 zakten de zomen van jassen en rokken tijdelijk zelfs nog verder – namelijk naar enkelhoogte. Tegelijkertijd verschoof ook de taillelijn stukje bij beetje naar de heupen. Dit leidde tot een recht, middelmatig breed silhouet. De nieuwe look kreeg een horizontaal accent door een losjes zittende ceintuur onder de taille.

In 1925 vertoonden de jurken en jassen de typische kenmerken die men associeert met de mode van de jaren twintig: een rok tot net onder de knie en een lage taille. Smal gesneden jurken, waarvan de achterzijde hier in de spiegel te zien is, hadden toch wijde rokken, bijvoorbeeld door plooien die openvielen bij het draaien, waardoor de rok kon zwieren en bewegingsvrijheid gaf.

Nooit eerder in de modegeschiedenis waren de rokken zo kort. Jurken en jassen vielen losjes over de taille en heupen.

Het slanke, rechte lichaamssilhouet werd optisch nog verlengd door de nauw rond het hoofd sluitende pot- of klokhoeden en de bandschoenen met hakken.

Rokken die aan de achterkant langer waren dan aan de voorkant en rokken met puntige inzetstukken die weer tot over de kuiten vielen, luidden een nieuwe trend in die eind jaren twintig begon met de avondkleding.