Een van de passies van Liberna-oprichter Bernard Brenninkmeijer was het verzamelen van etsen van Rembrandt van Rijn (1606-1669). In het oeuvre van deze kunstenaar wordt het Landschap met de drie bomen beschouwd als de grootste en meest ambitieuze landschapsets. Het lijkt bijna een schilderij met een sterk chiaroscuro oftewel licht-donkereffect. In tegenstelling tot zijn eerdere schetsmatige Gezicht op Amsterdam, gebruikt Rembrandt hier een gemengde techniek van ets, burijn en droge naald om een veel dramatischer voorstelling te creëren: Het zonlicht breekt van rechts door de wolken en lijkt zo de donkere regenbui te verdrijven. In de nevel die optrekt in de zonneschijn wordt een weids, typisch Hollands landschap zichtbaar, dat bij nadere bestudering met dieren en mensen is verlevendigd. Op de achtergrond is het silhouet van Amsterdam te onderscheiden. Er is veel gediscussieerd over de interpretatie van de drie bomen als kruizen of Drie-eenheid en over het wegtrekkende noodweer als christelijk symbool of overwinning van het goede op het kwade. Desondanks blijft Rembrandts diepere bedoeling tot op de dag van vandaag onduidelijk.