Tegen de achtergrond van een dichtbegroeid bos en een in de verte voerende rotsformatie liet Albrecht Dürer in 1504 de naakte lichamen van Adam en Eva schitteren in een licht incarnaat. Met hun ideale lichaamstypen moeten ze het eerste mensenpaar naar Gods evenbeeld voorstellen. Qua vormen zijn ze gebaseerd op de klassieke voorbeelden van de Apollo van Belvedère en de Venus van Milo. Hun hoofden zijn naar elkaar toe gekeerd, maar toch kijken ze elkaar niet aan. Verbergen ze misschien iets voor elkaar? We zien hier het laatste moment voor de zondeval. In haar linkerhand verbergt Eva een appel achter haar lichaam, terwijl ze met haar rechterhand nog een verboden vrucht van de boom van de kennis van goed en kwaad uit de bek van de slang pakt. Adams uitgestrekte arm, zijn naar Eva toe hellende houding en zijn blik maken duidelijk dat ook hij al besloten heeft af te zien van het eeuwige leven om kennis te vergaren.