Taal, tekst en beeld behoren tot de belangrijkste menselijke uitdrukkingsmiddelen waarmee betekenis wordt geproduceerd. Ze zijn dan ook niet neutraal, maar verbonden met bepaalde waarden, normen en culturele technieken en ingebed in sociale systemen. Onvermijdelijk worden er ook grenzen mee getrokken die mensen in- maar ook uitsluiten. Waar lopen zulke grenzen van wat er gezegd of gezien mag worden – of anders gezegd: wie of wat bepaalt of iets gezegd of gezien mag worden? En hoe stellen de uitgeslotenen – de groepen en individuen die zogezegd van hun stem en zichtbaarheid zijn beroofd – zich op tegenover mechanismen van een dergelijke demonstratie van macht?

De tentoonstelling in het MAIN SPACE stelt deze vragen centraal aan de hand van geselecteerde kunstwerken uit de 20ste en 21ste eeuw die primair over de relatie tussen taal, tekst en beeld gaan, maar dit niet uitsluitend als beeldend element gebruiken. Op de voorgrond staan hun verschillende mogelijkheden om iets zegbaar, zichtbaar en hoorbaar te maken. De kunstwerken tonen de mechanismen van in- en uitsluiting, van toeschrijving en dienovereenkomstig vormgegeven narratieven. Ze stellen die ter discussie en brengen er eventueel verschuivingen in aan. Daarbij wijzen ze ook op onbestemdheid en meerduidigheid en bieden ze ruimte voor toe-eigening en betekenisoverdracht.

Kunstenaars (selectie)
John Baldessari, Alejandro Cesarco, Ayşe Erkmen, Nadine Fecht, Janice Kerbel, Gordon Parks, The National AIDS Memorial, Markus Vater, Gillian Wearing