AUDIO
Krištof Kintera
Krištof Kintera houdt zich in zijn werken intensief bezig met de relatie tussen mens en natuur. In zijn installatie Postnaturalia, die bijna de hele ruimte in beslag neemt, creëert de kunstenaar een landschap waarin organische, stedelijke en technische elementen onlosmakelijk met elkaar versmelten. Verschillende onderdelen van computers en andere technische apparaten vormen samen een ongelijkmatig oppervlak. Overal zijn snoeren en kabels te zien die met gloeilampen en andere objecten samensmelten tot bloemen en bomen.
Tegelijkertijd herkennen we in sommige onderdelen, zoals printplaten of andere elektronische componenten, een zekere symmetrie en ordening. Ze doen denken aan stedelijke verkeersnetwerken of bouwtekeningen. Op die manier toont de installatie de verstrengeling van natuur en stad. Een grens tussen die twee is nauwelijks waarneembaar.
Naast Postnaturalia zijn in de tentoonstelling ook kleinere werken van Kintera te zien die de kunstenaar zelf tekeningen noemt. Ook hier combineert hij natuurlijke en technologische elementen en illustreert hij het onlosmakelijke karakter van beide levenssferen. Voor Kintera bestaat er geen natuur die vrij is van menselijke ingrepen. De tekeningen stellen dit idee op een humoristische en ironische manier aan de orde. Maar ondanks alle humor is voelbaar welk gevaar wij mensen vormen voor de ecosystemen op aarde en dus ook voor onszelf.
Tegelijkertijd herkennen we in sommige onderdelen, zoals printplaten of andere elektronische componenten, een zekere symmetrie en ordening. Ze doen denken aan stedelijke verkeersnetwerken of bouwtekeningen. Op die manier toont de installatie de verstrengeling van natuur en stad. Een grens tussen die twee is nauwelijks waarneembaar.
Naast Postnaturalia zijn in de tentoonstelling ook kleinere werken van Kintera te zien die de kunstenaar zelf tekeningen noemt. Ook hier combineert hij natuurlijke en technologische elementen en illustreert hij het onlosmakelijke karakter van beide levenssferen. Voor Kintera bestaat er geen natuur die vrij is van menselijke ingrepen. De tekeningen stellen dit idee op een humoristische en ironische manier aan de orde. Maar ondanks alle humor is voelbaar welk gevaar wij mensen vormen voor de ecosystemen op aarde en dus ook voor onszelf.