AUDIO
GEWORTELD EN VERTAKT
Audio 7/8
7.
Olga Grotova
0:00
AUDIO
Olga Grotova
Welke sporen laat het verleden in de natuur achter – en welke in onszelf? Voor kunstenares Olga Grotova zijn individuele lotgevallen, historische gebeurtenissen en de natuur met elkaar verbonden. In haar werk volgt ze het spoor van haar eigen wortels in de loop van meerdere generaties.
Haar overgrootmoeder trouwde in de Sovjet-Unie met een Duitser die in de jaren dertig als zogenaamde vijand van het volk werd geëxecuteerd. Zijn vrouw en dochter, Grotova’s overgrootmoeder en grootmoeder, werden kort voor de Tweede Wereldoorlog naar een strafkamp in Kazachstan gestuurd en pas in 1945 weer vrijgelaten. Over het kamp werd nauwelijks gesproken. Jaren later reisde Grotova met haar moeder naar het voormalige kampterrein en verzamelde er planten en bodemmonsters. Die beschouwt de kunstenares als stille getuigen van het verleden en als een soort levend archief. Ze integreert ze samen met verf en pigmenten in haar werken. Het resultaat is kunst die lijkt op schilderijen, maar waarin verschillende technieken en materialen zijn gecombineerd.
In haar werken Morning Star, Ash en Oranta vermengt Grotova kleurpigmenten met de aarde en plantensporen uit Kazachstan. Tussen de abstracte vormen zijn telkens weer de schimmige beelden van lichaamsdelen te herkennen. Dit zijn de contouren van haar eigen lichaam en dat van haar moeder – ze verbeelden de familieband met Grotova’s grootmoeder en overgrootmoeder. De lichaamsafdrukken zijn fotogrammen – foto’s die zonder camera zijn gemaakt door objecten op speciaal papier te leggen en bloot te stellen aan licht.
Deze techniek gebruikt Grotova ook voor de serie Sirens en het werk Eve dat u in de vitrine vindt. Ook hier combineert de kunstenares sporen van lichamen en uit de natuur. Met verf, as en water creëert ze patronen die doen denken aan wortels, bloedvaten en rivierlopen. Zo ontstaat een beeld van de diepe verbondenheid tussen lichaam, landschap, herinnering en levensverhaal.
De werken Eve en Noon zijn nieuwe werken die Grotova voor deze tentoonstelling heeft ontworpen en ontwikkeld.
Haar overgrootmoeder trouwde in de Sovjet-Unie met een Duitser die in de jaren dertig als zogenaamde vijand van het volk werd geëxecuteerd. Zijn vrouw en dochter, Grotova’s overgrootmoeder en grootmoeder, werden kort voor de Tweede Wereldoorlog naar een strafkamp in Kazachstan gestuurd en pas in 1945 weer vrijgelaten. Over het kamp werd nauwelijks gesproken. Jaren later reisde Grotova met haar moeder naar het voormalige kampterrein en verzamelde er planten en bodemmonsters. Die beschouwt de kunstenares als stille getuigen van het verleden en als een soort levend archief. Ze integreert ze samen met verf en pigmenten in haar werken. Het resultaat is kunst die lijkt op schilderijen, maar waarin verschillende technieken en materialen zijn gecombineerd.
In haar werken Morning Star, Ash en Oranta vermengt Grotova kleurpigmenten met de aarde en plantensporen uit Kazachstan. Tussen de abstracte vormen zijn telkens weer de schimmige beelden van lichaamsdelen te herkennen. Dit zijn de contouren van haar eigen lichaam en dat van haar moeder – ze verbeelden de familieband met Grotova’s grootmoeder en overgrootmoeder. De lichaamsafdrukken zijn fotogrammen – foto’s die zonder camera zijn gemaakt door objecten op speciaal papier te leggen en bloot te stellen aan licht.
Deze techniek gebruikt Grotova ook voor de serie Sirens en het werk Eve dat u in de vitrine vindt. Ook hier combineert de kunstenares sporen van lichamen en uit de natuur. Met verf, as en water creëert ze patronen die doen denken aan wortels, bloedvaten en rivierlopen. Zo ontstaat een beeld van de diepe verbondenheid tussen lichaam, landschap, herinnering en levensverhaal.
De werken Eve en Noon zijn nieuwe werken die Grotova voor deze tentoonstelling heeft ontworpen en ontwikkeld.