AUDIO
MAGISCHE VROUWEN
Audio 5/14
5.
Bev Grant
0:00
AUDIO
Bev Grant / W.I.T.C.H.
Halloween, 1968. Een groep vrouwen staat op de trappen van Federal Hall op Wall Street in New York. Ze dragen lange capes, maskers en borden. Ze roepen toverspreuken, ze dansen en delen flyers uit. En ze vervloeken het financiële centrum en de banken van New York.
Wat er als een ritueel uitziet, was een politieke actie. De groep noemde zichzelf W.I.T.C.H. – Women’s International Terrorist Conspiracy from Hell. Bev Grant, fotografe, muzikante en activiste, stond er als lid van deze groep middenin. Ze heeft de scènes van die dag vastgelegd in indringende zwart-witfoto’s.
De foto’s die u hier ziet, tonen geen sprookjesheksen. Het zijn vrouwen die zich de figuur van de heks toe-eigenen – als symbool van verzet en vrijheid. Want heksen waren altijd al meer dan alleen fantasiefiguren. Het waren vrouwen die zich niet onderwierpen. Die kennis bezaten, mensen genazen, beslissingen namen. Vrouwen die niet in het systeem pasten en daarom als een bedreiging werden gezien. En juist daarom werden vervolgd.
W.I.T.C.H. pakte deze geschiedenis op en zette vervolging om in protest. De activistes presenteerden zichzelf bewust als moderne heksen – wild, tegendraads, luidruchtig. Hun kritiek richtte zich tegen patriarchale en kapitalistische structuren. Tegen een systeem dat vrouwen en queer personen controleert en buitensluit.
De actie was niet zomaar een moment. Het was het begin. Er ontstonden nog meer groepen in Chicago en Washington, later ook in Boston en Portland. En tot op de dag van vandaag duikt de heks steeds weer op in feministische bewegingen – als figuur tussen mythe en macht.
De foto’s van Bev Grant laten zien hoe politieke boodschappen doorwerken via beelden. Hoe aan de geschiedenis verder vorm wordt gegeven – met maskers, woorden en lichamen.
Misschien vraagt u zich af: wat heeft dit met onze tijd te maken? Kijk naar de capes, de slogans, de houding van de deelneemsters. En denk dan aan protesten van nu. De heksen zijn terug. En ze hebben nog veel te zeggen.
Wat er als een ritueel uitziet, was een politieke actie. De groep noemde zichzelf W.I.T.C.H. – Women’s International Terrorist Conspiracy from Hell. Bev Grant, fotografe, muzikante en activiste, stond er als lid van deze groep middenin. Ze heeft de scènes van die dag vastgelegd in indringende zwart-witfoto’s.
De foto’s die u hier ziet, tonen geen sprookjesheksen. Het zijn vrouwen die zich de figuur van de heks toe-eigenen – als symbool van verzet en vrijheid. Want heksen waren altijd al meer dan alleen fantasiefiguren. Het waren vrouwen die zich niet onderwierpen. Die kennis bezaten, mensen genazen, beslissingen namen. Vrouwen die niet in het systeem pasten en daarom als een bedreiging werden gezien. En juist daarom werden vervolgd.
W.I.T.C.H. pakte deze geschiedenis op en zette vervolging om in protest. De activistes presenteerden zichzelf bewust als moderne heksen – wild, tegendraads, luidruchtig. Hun kritiek richtte zich tegen patriarchale en kapitalistische structuren. Tegen een systeem dat vrouwen en queer personen controleert en buitensluit.
De actie was niet zomaar een moment. Het was het begin. Er ontstonden nog meer groepen in Chicago en Washington, later ook in Boston en Portland. En tot op de dag van vandaag duikt de heks steeds weer op in feministische bewegingen – als figuur tussen mythe en macht.
De foto’s van Bev Grant laten zien hoe politieke boodschappen doorwerken via beelden. Hoe aan de geschiedenis verder vorm wordt gegeven – met maskers, woorden en lichamen.
Misschien vraagt u zich af: wat heeft dit met onze tijd te maken? Kijk naar de capes, de slogans, de houding van de deelneemsters. En denk dan aan protesten van nu. De heksen zijn terug. En ze hebben nog veel te zeggen.